deniz kıyısında yaşayanların denizden kopamayışı

deniz aşktır,sırdır,mavidir,sonsuzluktur. deniz öyle bir tutkudur ki insanda, deniz kenarında yaşayan bir insan, bir daha yaşayamaz deniz olmayan yerde, boğulur küçücük bir su birikintisinde... içi daralır,çıkıp gitmek ister o kentten;deniz görmek ister,denize sırlarını anlatmak,yalnızlığını paylaşmak ister. ufuklara doğru dalıp gitmek, bilinmeyen hayalleri yaşamak gibidir deniz. aklıma bülent ortaçgil'in bozburun şarkısı geldi. yaşadığım yer değil ama o şarkı bana denizi anlatıyor, denizden kopamayışı,denizin düşünecelerimi derinlerinde saklayışını, sakin ve dinginliği...

Kimsesiz Koylar Ortasında,
Her Biri Başka Siyah Bu Dağların,
Güneşi Yolladık Bütün Renklerle,
Oyuncağıyız Artık Alışkanlıkların,
En Küçük Bir Ses Bile Sanki Gök Gürültüsü.

içim Kıpır Kıpır Deniz Kıpırtısız...
içim Kıpır Kıpır Deniz Kıpırtısız...