bugün

hayata dair iç burkan detaylar

bir oğlum var, manevi olması onu sevmem açısından bir farklılık arz etmiyor. biraz daha rahat bir çocukluk yaşaması için, ben de bisiklet istiyorum dediğinde aynı hafta içerisinde isteğini gerçekleştirebilmek için ondan uzak bir şehirde koşulların gerektirdiği şekilde yaşıyorum. bir de ablası vardı oğlumun, o da maneviydi fakat o da kendi kardeşi gibi severdi. bir gün ablamızı yitirdik, o çok sevdiğimiz, dondurma ısmarlaması için sırnaştığımız ablamız artık bizimle değil.

küçük kaptan kötü bir şeyler olduğunun farkında ve huzursuz, soruyor ama beş yaşındaki bir çocuğa ölümü nasıl anlatacağımı bilemiyorum. ablan şehir dışına taşındı diyorum, benim yanıma geldi, aynı evde yaşayacağız artık. çok güzel ama ikinizi birden özleyeceğim diyor. seni ararız, sen bizi ararsın diyorum ama sesim titriyor.

geçenlerde aradım küçük kaptanı, çoktan unutmuş olacağını düşünürken ablasını sordu, başkalarını bilmem ama bırakın içimin burkulmasını, bütün kemiklerim direncimle birlikte kırıldı sanki.