özel biri olmadığının fark edildiği an

yanlış tanının konulabildiği andır.

düşününce baya ilginç bişi lan bu.

bütün hayatını vasat, belli bir seviyenin üstüne çıkamamış, yaratıcılıktan ve riskten uzak bir şekilde geçirdiğini ve başka insanların gözündeki imajının da bu olduğunu düşünüyorsun. hatta bunu düşünerek 50-60 yaşına falan geliyorsun belki.

ama mesela bir yerlerde, belli bir süre seni hayatının odağına koymuş birileri vardı. bir arkadaşındı belki o birisi, o an fark etmediğin ama tuhaf bir hareketle etkilediğin bir yabancı idi ya da. belki de senden hoşlanmış, geceleri uyumadan arada sırada seni düşünmüş, dinlediği şarkılara seninle klip çekmiş birisi vardı.

sonra sen gittin, o kaldı. ya da sen kaldın o gitti. birinizden biri öldü veya.

o "özellik" hali öylece kalakaldı belki. nereden biliyorsun?

nasıl hemen kestirip atabiliyoruz "özel değilim" diyerek?

özellik göreceli bir kavram. bence "kendi beklentisini aşamamak" ile karıştırılmamalı.