bugün

köpek uçmak istemiş

çocukkken kuzenimi rezil ettiğim şarkı.
nada henüz okula başlamamış ama kuzenleri okula giderken heves etmiş "ben de gidicem" diye...
müdür de tanıdık olunca nadaya bileklerine inen eski bir siyah önlük giydirilip kuzenle birlikte okula gönderilmiş.

ders: müzik
konu: herhalde köpek uçmak istemiş şarkısı

öğretmen sorar sınıfa "bu şarkıyı kim söylemek ister" diye.
hani en önde oturan ve öğretmenin her söylediği şeye atlayan sinir bozucu çalışkan tipler vardır ya... evet anında parmak kaldırdım, en öndeyim. benden başka da parmak kaldıran olmadı zaten. birde tüm sınıf benim yüzümden azar işitti, küçücük çocuktaki medeni cesaret sizde yok, tüüü şeklinde.
tabi o anda birde kuzen kolumu indirmeye çalışırken direnişim anında çıkan boğuşma sesleri var, onlar da vokal olsun.
neyse, o iğrenç sesimle çıktım söyledim şarkıyı bir emel sayın edasıyla.
tepkileri hatırlamıyorum, belki de beynimden sildim. bilemiyorum...
hatırladığım tek şey öğretmen "başka kim söylemek ister" dediğinde parmak kaldıranın yine ben oluşumdu... sadece ben.
ilk ve son medeni cesaretim oldu bu benim, tıpkı ilk ve son en ön sırada oturmam ve çalışkan öğrenci modunda olmam gibi...

"Havlayıp birkaç kere
Atmış kendini yere
Köpek ölmüş. Vah vah vah!
Karga da gülmüş. Hah hah hah! " *