bugün

astım krizi

Ölümü her defasında ensedeki nefes kadar yakından hissettiren kriz. Önce nefes darlığı, sonra kesik kesik nefes alma, ardından nefes alamama, gözyaşlarıyla çırpınma... Korkunç bir olay.

Ölümden korkan, yaşamayı seven biri de değilim ama bu krizlerin ürkünç tarafı var: psikolojik acı çektiriyor, her seferinde yolun sonu diye düşündürüyor. Panikledikçe gözyaşları artıyor, göğüs sıkışıyor, nefes boruları tıkanmışçasına nefes alamama müthiş bir yaşama içgüdüsüne ve savaşına dönüyor.
uykumda ve aniden ölmeyi tercih ederim. Ama biliyorum, en istemediğim ilk başıma gelen olacak.