yazarların çocukluk travmaları

Küçükken, kucağa alınarak eve götürüleceğimi bilmenin rahatlığı ile misafirlikte huzurla uyurdum.
Yolda giderken gece vakti kafam babamın omzunda iken uyanmayı, tekrar gözlerimi yummayı severdim.

Tekrar bir misafirlikte uykuya teslim olurken "uyursan götürmeyiz seni, burada kalırsın" demişlerdi.
Her zamanki uyarılar olduğunu düşünerek, umursamadan uyudum.
Sabah gözlerimi açtığımda bilmediğim bir evde, yabancı insanlar arasındaydım. *
O gün en büyük travmamı yaşadım, aileme güvenim sarsıldı. *