richard dawkins

çektiği belgesellerde sıklıkla yobaz ve kör cahil insanlarla muhatap olmak zorunda kalandır. ve ne üzücüdür ki bu insanlar ait olduğu topluluklarda büyük saygı gören insanlardır. onlarla mümkün mertebe polemiğe girmez, sadece sorular sorarak bolca konuşmalarını ve düşünce yapılarını ortaya dökmelerini sağlar. karşısındaki ne kadar aptalca argümanlar ortaya sürse de her daim saygılıdır, fakat yüzünün ifadesinden dilinin ucuna kadar gelen cümleleri güçlükle içeride tuttuğunu anlayabilirsiniz.