çorum mezarlığında ağlayan kız

standartlara, klişelere ne kadar çok takık, ne kadar çok bağlı, tabular tarafından kuşatılmış obsesif bir toplum olduğumuzu gösteren olaydır. zira gündüz aynı mezarlıkta sinir krizi geçirip ağlamaktan ölseniz; kimse bakmaz ama mesai saati sonrasında ağladığınızda yer yerinden oynar. cahil ve samimiyetsiziz, alışkanlıklarımızın standartlarımızın kölesiyiz. senaryonun değişmesine tahammülümüz yok. herşey kurallara göre yapılmalı, yoksa hemen dengemiz şaşar.