derdini anlatamamak

anlatarak çözümler dibine diz çöker sanır insan başlarda. anlattıkça unutulmayan dertler tekerrür ettikçe yakar içini. ama kavrulan duyguların cümlelere dizilişi o kadar basit, o kadar soğuktur ki; karşıdakini yakmayan o kelimeler de biner o kadar sıkıntının üzerine öc alma duygularıyla. kelimelerden öc almak ister derdini anlatabilsinler artık, bir çözüm olabilsinler diye. ama değişmeyen onca çıkmazı sadece hatırlatmakla, sadece aptal kelimelere basit bir konu gibi teslim olarak kişiyi daha da hiddetlendirmekle kalır onca söylem. ve susmayı denemenin zamanı gelmiştir artık. en azından o kadar sıkıntının üzerine bir de kelimelere olan nefret eklenmesin diye.