sözlüğe takılmaya başladıktan sonra küfürbaz olmak

küfür etmenin bile bir yeri ve adabı var. önüne gelene her şeye doluya boşa söverseniz, ayağa düşer kıymeti kalmaz. lazım olan yerde kullanmalı ki tesir etsin.

vakti zamanın birinde bir köyü ziyaret eden alimin birine köylü der ki; nasıl hocam insan ilk yetiştirdiği meyveyi (kendi kızını kastediyor şerefsiz namussuz herif) kendisi tatmalı öyle değil mi der. hoca efendi yanındaki talebesine döner der ki oğlum evladım, çıkar ağzındaki taşı. ( yani ana avrat dümdüz söv demek istiyor ) şu an lazım der. işte bu nevi durumlar da sövmek şarttır.