sözlük yazarlarının söylemek istedikleri

Anneye olan nefret kişiyi nevroza babaya olan nefret psikoza götürür der lacan. Affetmek kurtuluştur. Kendini özgür bırakmaktır. Affetmediği sürece kişi kendini tutsak eder ömür boyu süren bir suçluluk duygusuna.

çocukluğun çok erken yıllarında (genellikle ihmal edilmiş çocuklardır bunlar) kızlar annelerine erkekler babalarına büyük öfkeler biriktirirler. Büyüdüğümüzde bunlar suçluluk ve yetersizlik duyguları şeklinde kendini gösterir malesef. Kadınlarda fallus kompleksi erkeklerdeki oidipus kompleksi her ne dersen her birimizde biraz aşağılık kompleksi şeklinde kendini gösterir malesef ki hiç ihmal edilmemiş bile olsak. Bireyde bir miktar hep olması gerektiği savunulur. Bu kompleksin bir kısmı bizi hayata güdüleyen şeydir keza.
Ebeveynlerimiz Gerçekten suçlu olabilirler veya biz bilişsel çarpıtıyor olabiliriz ikiside aynı kapıya çıkar bizi daha yetersiz hissetirmeye. Tek çözüm farkına varmak ve affetmektir. Anne ve babalarımızda psikanalist değildi. ve sevgi sözcüğü onlarında beynine yanlış kodlanmıştı. Sevdiğimden dövüyorum diyordu onlarada ebeveynleri döverken. Affetmek özgürlüktür.