yaş otuz beş yolun yarısı eder

bu mısrada dante 'nin ilâhî komedyası 'na bir gönderme vardır. dante, otuz beş yaşında sürgüne gönderilir ve bu olaydan esinlenerek yazdığı ilâhî komedya 'ya şöyle başlar: "hayat yolunun ortasında kendimi karanlık bir ormanda buldum." dante de bu cümlesiyle hz. davud 'un mezamir 'ine telmihte bulunduğunu söyler. 99. mezmurda yer alan "günlerimiz yetmiş yaşına yükselir" ibaresi ile dante 'nin hayat yolculuğu arasında bağlantı vardır. 102. mezmur 'da ise hz. davud tanrıya: "günlerim duman gibi tükeniyor...ey allahım günlerimin ortasında beni alma" diye yakarır.
cahit sıtkı da dante de otuz beş yaşı ömrün yarısı kabul etmelerine karşın ne acıdır ki, yetmişlerine gelemeden ölmüşlerdir...