arapların osmanlı ya ihaneti

zamanında isteyerek osmanlı'ya tabi olanlar vardı. bunlar büyük devletler değildi ama osmanlı küçüklerin birleşip büyük olmadan istifade etmesi halini onlara bir avantaj olarak sunuyordu. nasıl ki bugünkü avrupa birliği "hepimiz bir fidanın güller açan dallarıyız" diyorsa ve herkes ben orada eşitlerden biriyim diyorsa osmanlı da buna yakın sayılabilecek bir anlayış içindeydi. "savaş bile kaybetsen osmanlı adil davranır" düşüncesi vardı. bu sebeple bazı savaşlar biraz da isteksizce yapılıyordu ve hatta yapılmıyordu. tabi bu isteksizlik ve tabi olma düşüncesi doğuya doğruydu. ayrıca osmanlı doğuya doğru şefkat gösteriyordu ki arkasını sağlama alabilsin. çünkü her fırsatta batıya ilerlemeye çalışmıştır. milletlerin özgürlük düşüncesinin bir akım olarak dünyaya yayılmasından sonra ve bunun suni olarak da tetiklenmesinden sonra kendilerini "ayrı" hissetmeye başladılar. zayıflayan bir abi onlara fayda da veremiyordu elbette. onlar da ayrıldılar.