bugün

ne feryad edersin divane bülbül

...
Ne Feryad Edersin Divane Bülbül
Senin Bu Feryadın Anam Gülşene Kalsın

e be bülbülüm düşülürmü bir ozanın diline. aşıkların birbirini çekiştirmesini görür gibiyim. bülbül güle aşıkken ozan emrah kime aşık? kimesinden bizene de aşık işte...

bu giriş bitiriyor bizi; aşkından deli divane olmuş bülbülün sırrını ifşa edercesine feryadu figane düşüşü emrahın nazarında bir uyarmaya tabi tutuluyor. al feryadını figanını, seranatını, methiyeni, git gül bahçesinde güle dökül diye... bilmesin kimse; sen yanmmışsın, ölüp ölüp dirilmişsin, yaşamana sebep bir maşuğun kalmış, bilmesin kimse... kalsın sende, içinde. bilinecekse de gönlünü akıttığın bilsin, diyor gibi...
ben bilmem yine de...