sözlük yazarlarının itirafları

o kadar yıl yaşadıktan sonra bir yaşama amacım var mı bilmiyorum. bir yaşama amacım olmalı mı diye de düşünüyorum. etrafta herkes koşturuyor, bir dakikalarını boş geçirmiyorlar. işleri güçleri, çocukları, evleri, sırtlarını dayadıkları sağlam duvarları var. toplumun bu düzeneği nasıl devam ettirdiğini merak ediyorum. onları gizlice izlemek isterdim. kendilerine nereden ve nasıl bakabiliyorlar? aynada kendilerini gördükleri zaman ne hissediyorlar? ve ya nasıl oluyor da hiçbir şey hissetmiyorlar? neden konuşamıyoruz? konuşamadıkça daha da uzaklaşıyoruz birbirimizden.
bir yeri kesilse bile kendini tekrar kesildiği yerden birleştiren bir canlı vardı. ama biz kesildiğimiz gibi ölüyoruz.