gelmeyen pazartesiler

Ablamın küçüğü bendim o ana kadar, hem onun hem de ailenin sorumlu olduğu ufaklık hep bendim, ama artık değişiyordu her şey, biliyordum. Artık ablam anne oluyordu ve annelik ablalıktan daha kutsaldı. ihmal edileceğimi hissettim tüm bencilliğimle. ikinci plana itileceğimi düşündüm, endişelendim. Hem "Gözden ırak gönülden ırak." değil miydi? Annemler de torunlarına ayıracaklardı bütün ilgilerini, biliyordum.

Zaman beni yanıltmayacak, artık şımartılmayacaktım. Gerçi eşek kadar adam nasıl şımartılır ona dair de bir fikrim yoktu.

http://ekspermental.blogs...iler-mozaik-pasta_27.html