sözlük yazarlarının itirafları

Cuma akşamı evleneceğim adamın, çok tesadüfi bir şekilde bir yalanını yakaladım. Sabaha kadar uyumadım, ve hatta kustum. Cumartesi akşam üstü nasılsa buluşacağız diye bekledim. Dün akşam üstü buluştuk. Ilk hasbihalimizi yaptık ve yalan söylediği konuyu tekrar sordum. Yüzüne karşı soruşumdan büyük ihtimalle, anladığımı anladı. Hiç cevap vermedi. Sen bu yüzden mi kustun sabaha kadar yoksa dedi. Konuyu uzatmadım. Gece yarısı eve geldiğimde ise yanından ayrılmadan, öpüp bunun özür öpücüğü olduğunu söyledi. Ona sadece, sanırım sana bir daha güvenmem oldukça zaman alacak, ya da bana artık söylediğin her şeyin yalan olma ihtimali beni rahatsız edecek ve bitecek dedim.

Yine sabaha kadar kustum ve hala kusuyorum. Oysa bana sadece "neden yalan söyledim bilmiyorum" deyip duruyor.
Sahi, bi insan neden herhangi bir çıkar ya da korkusu yoksa bir insana yalan söyler ki? Bunun mantıklı bir açıklaması var mıdır? Ya da ben neden mantıklı bir açıklama bekliyorum ki? Yalan yalandır.