ben hayatta en çok babamı sevdim

--spoiler--
ben hayatta en çok babamı sevdim
karaçalılar gibi yerden bitme bir çocuk
çarpık bacaklarıyla ha düştü ha düşecek
nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim

Bilmezdi ki oturduğumuz semti
Geldi mi de gidici - hep, hep acele işi
Çağın en güzel gözlü maarif müfettişi
Atlastan bakardım nereye gitti
Öyle öyle ezber ettim gurbeti

Sevinçten uçardım hasta oldum mu,
Kırkı geçerse ateş, çağırırlar istanbul'a
Bi helallaşmak ister elbet , di mi oğluyla!
Tifoyken başardım bu aşk oyununu,
Ohh dedim, göğsüne gömdüm burnumu,

Açıldı nefesim, fikrim, can evim
Hayatta ben en çok babamı sevdim.
--spoiler--

bu şiir çoğumuzu anlatıyor değil mi? çok seven ama hep baba yolu gözleyen çocukların şiiri.. ne kadar da acı babalarımızla ilişkimiz. hep eksik bir yanımız. mesafeler yaşla birlikte büyümüş. adımlarımız hep ters yöne atılmış, uzaklaşılmış. aynı kandan olan ama birbirini anlamayan, seslerini ulaştıramayan insanlar..

tamam bak açık olalım, bizler ağırbaşlıydık. öyle yabancı fimlerdeki gibi vıcık vıcık ilişkiler istemedik. ama kocaman bir sarılmaya da hayır demezdik. içimizde kaldı..

çok sevdik ya ama biz. bir gün bile başımızı okşamamalarına rağmen, sımsıkı sarmamalarına rağmen. en çok onlar kabullensin, takdir etsin istedik. bi iş yaptığımızda gururlansınlar diye bekledik. ama ne kadar istesek de bunu hissedemedik çoğu zaman. yarım kaldık.

yine de kızamadık ki. "onlar da böyle görmüşler demek babalarından" dedik." huyudur, karakteridir değişmez" dedik.
sonra yaşımız ilerledi cemal süreya'yla tanıştık. bi şiirini okuduk ve korku düştü içimize. sevgisini hissedemedik ama "ya giderse" diye deli gibi korktuk. çünkü sevgi gösterisinde bulunmasına gerek yoktu. bizler babalarımızı yokluğunda bile seven çocuklardık.

--spoiler--
Sizin hiç babanız öldü mü?
Benim bir kere öldü kör oldum
Yıkadılar aldılar götürdüler
Babamdan ummazdım bunu kör oldum
Siz hiç hamama gittiniz mi?
Ben gittim lambanın biri söndü
Gözümün biri söndü kör oldum
Tepede bir gökyüzü vardı yuvarlak
Söylelemesine maviydi kör oldum
Taşlara gelince hamam taşlarına
Taşlar pırıl pırıldı ayna gibiydi
Taşlarda yüzümün yarısını gördüm
Bir şey gibiydi bir şey gibi kötü
Yüzümden ummazdım bunu kör oldum
Siz hiç sabunluyken ağladınız mı?
--spoiler--