sözlük yazarlarının itirafları

sedye kirlenmesin diye çizmesini çıkartmayı düşünen işçiyi görünce vicdanım kanadı.
nasıl bu kadar değersiz hisseder diye düşündüm.

bu can böyle bir kaza olmasa gelse bana bir şey sorsa ya da benimle ilgilense tepkim ne olurdu diye düşündüm. bunu düşünebildiğim için kendimden ölesiye nefret ettim.

işveren olsam bu adamı deneyim ve eğitimine göre değerlendirip, ona göre davranırdım muhtemelen.

kafamda binlerce soru. gerçek şu ki hemen hepimiz şekilciyiz ki bilinçli ya da bilinçsiz olarak insanları eziyoruz. bugün itibariyle daha fazla insan olmaya çalışacağım.
kimseye kıro demeyeceğim mesela. çünkü kıro diyebileceğim adamlar bugün bana hayatımın dersini verdi.