sözlük yazarlarının itirafları

Boş vermişliğin ve vazgeçmişliğin cesaretinin vermiş olduğu özgüvenle cümlelerine ve tepkilerine sınır koymayan insanları seviyorum...
Bi kere çerçeve genişliyor, bi insanın kaybedecek bişeyi yoksa bi sonraki adımı orantılı ve neticelerini düşünerek atması kadar anlamsız ne olabilir ki zaten?

************************

Gece saat 12:30 sularında ismini zikretmemin kimsenin bi zikine yaramayacağı bi devlet hastanesinin bahçesinde sigaramı yakmış saçma bakışlarla etrafa bakarken bi tinerci yanaştı kenardan dikildi karşıma;

- aabiy
+ hı?
- karnım aç
+ benimde aç
- niye aç aç geziyon abi istesene veriyorlar
+ sopa var yen mi ?
- onu daha yeni yedim başgan.

Şimdi ulan ne artislik yapıyon diyen olcak. 1.82 boyunda 97 kilo bi adama, "aç gezme iste veriyorlar" diyebilecek büzüğe sahip bu cılız kardeşime ben yemek ısmarlamaz mıyım?
Yemek yerken biraz muhabbet ettik, Çocuk feleğin çemberine kafasıyla pandik atıyor her cümlesinde. Abi dedi bu ibnelerden (kantinci) geçen gün sandviç ekmeği istedik vermediler, aha şu orangutan tipli göt az kalsın dövecekti beni, bizde aynı gece klimalarının motorunu çaldık arkadan, iyide para etti dört gündür sabah öğle ziyafet çektik.
Bugün ilk kez parasız kaldık, onada sen denk geldin..

Sohbetimiz bittiğinde yemeklerde bitmişti..
Giderken teşekkür etti, teşekkür ederken ki sırıtışıma "iyiki bi yemek ısmarladın pezevenk" bakışı atmayıda ihmal etmedi sağolsun..

Dünya sikinde değildi işin özü.. Rahattı.. Genişti.. Sür realist sonuç odaklı hareket ediyordu hayat yolunda, onun vurduğu yere dikiş atılacak adam onun üzerine toprak attıracak kuvvette olsa umurunda değildi..
Cümlelerinin fırlamalığının sınırı yoktu..

Bu arada, cidden karnınız aç ise ve paranız yoksa kendi seçimlerinizle belirlediğiniz birine yanaşın, karnım aç ve hiç param yok bana yemek ısmarlar mısın diye sorun.
Emin olun her iki kişiden biri bu teklifinizi kabul edecektir...