sözlük yazarlarının itirafları

geçenlerde kafamda aniden bir şeyler belirdi, yine insanlarla ilgili bir şey. aslında bunun çok örneği var da ben bir örnek üzerinden gideyim. mesela otobüste herkesin duyabileceği bir ses tonuyla telefonla konuşan biri, telefondaki kişiye ''evdeyim oturuyorum öyle yaa'' dese, otobüsteki çoğu insan meraklı gözlerle etrafına bakmaya başlar değil mi? kim bu yalancı mantığıyla. ayıplarlar hani o insanı. sanki içlerinden kimse daha önce yalan söylememiş gibi, sanki hepsi çok dürüst çok masum insanlarmış gibi sahte bir kılıfa bürünürler. işte bu durum bana basit gelmiyor, aksine çok ciddi bir şey bence. insanın doğasında var sanırım, kendi zayıflıklarımız kendi yanlışlarımız değil de başkalarının yanlışları bizi daha çok ilgilendirir, onların yanlışlarını görürüz her zaman. kendimizi eleştirmektense başkalarını eleştirmek her zaman daha kolay gelmiştir çünkü. ah o okun ucunu bir de kendimize çevirebilsek, işte o zaman çok daha mutlu olurduk.

son olarak, arkadaş başka işin gücün mü yok böyle saçma sapan şeyler düşünüyorsun diyecek olursanız, haklısınız. ben de bilmiyorum neden düşünmüşüm bunu. yazayım da kurtulayım dedim. bir de düşününce daha bir anlamlı daha bir etkili gelmişti ya, yazınca olmadı sanki. neyse.