elhamdulillah hapşırdım

hapşırdıktan sonra rabbe şükretmek. evet. birçokları çok yaşa, iyi yaşa, az yaşa cesedin yakışıklı olsun (bkz: piçlik), az yaşa öz yaşa, güzel yaşa vb. saçma sapan tepkiler verirler. aslında içten, kalbi; hamdolsun, elhamdülillah, şükürler olsun, çok şükür vb. ifadeler kullanmalıyız. işin özü budur. ama işte çoğu cahillikten(bilmemezlik) bir kısmı da aman birileri duyarda rezil olurum düşüncesiyle bu şükürden kaçınırlar. zavallılar. yaptığımız bu şükrün sebebini illa işte efendim hapşırınca kalp dahil olmak üzere bütün organlar işlevsel olarak durur, işte bu yüzden demeliyiz düşüncesi yatmamalıdır. he buda bir sebeptir tabi. fakat tek sebep bu değildir. bu bir şükürdür, yaratanın hoşuna giden bir şükürdür. ayrıca efendimiz aleyhissalatu vesselamın sünnetidir. hatta efendimize(s.a.v) "müslümanın, müslüman üzerindeki hakları nelerdir" diye sorulduğunda efendimiz(a.s) şöyle buyurdular;
"l.onunla karşılaştığında ona selam ver.
2.seni davet ettiğinde davetine git.
3.senden nasihat istediğinde, nasihat ver.
4.hapşırdığın da ve elhamdülillah dediğinde, yerhamükeallah de.
5.hasta olduğunda ziyaretine git.
6.vefat ettiğinde cenazesinde bulun."
zorunlu değildir. yapılmaz ise günah, haram söz konusu değildir. çok abartılmamalı. alışkanlık edilmeli. yavrularımıza daha küçük yaşlarda alışkanlık haline getirilmesi sağlanmalı.

not: peygamber efendimizin adı geçtiği(okunduğu, duyulduğu, görüldüğü) her yerde ona salavatı şerif getirmelidir. anlayışınız için teşekkür ederim.