bugün

beşiktaş

yaşım öyle diğerleri gibi çok büyük değil. gordon milne zamanındaki şampiyonlukları hayal meyal hatırlarım hatta hatırladığım beşiktaş bayrağını balkonomuzun korkuluklarına astığımızdır sadece. o yaştaki sevincim belki çocukça olsa da o an aklımdan hiç bir zaman silinmedi. beşiktaş böyle bir şey olsa gerek. ben hayatımda çok net hatırladığım iki şampiyonluk hatırlıyorum. 2003 senesi ve 2009 da ki şampiyonluk. şampiyonluk tadı farklı olsa da hiç bir zaman bu takımı şampiyon olduğu için sevmedim. şöyle anlatırsam,ben nispeten orta büyüklükte bir ilçede doğdum büyüdüm benim etrafımda her zaman beşiktaş'lılar azınlıktaydı. babamla maç izlemeye gittiğimde hep yaşça büyük kişiler vardı yanımda. hiç bir zaman genç denebilecek insanlar olmamıştı yanımda..derbi maçlarda etrafta bir sürü diğer takımın çocukları kaynarken beşiktaşlı çocuk 3 4 bilemedin 5 kişiyi geçmezdi. o zamanlar acaba derdim? daha sonra 2000 senesinde galatasarayın bir uefa furyası başını alıp gitmişti. sınıfımdaki fenerbahçe'li olan kişilerin yarısından çoğu galatsaraylı olmuş 2 3 kişi olan biz beşiktaş'lılar çocuk aklıyla hiç bir şekilde öğretmen baskısı da olsa bu furyaya katılmamıştık..

bana bu sevgi ne ara aşılandı ben bu kadar bu sevdaya bu kadar ne zaman tutuldum ciddi şekilde hatırlamıyorum. sadece bildiğim bir şey var ki bu takımı ben karşılıksız sevebiliyorum. beşiktaş'ın her zaman bana bir ''acaba'' sorusunu sordurtması kadar güzel bir duygu yok. kümeye oynar dedikleri sezon bile, haksız yere şu an ikinci olan canım takımım bu acabayı çok güzel karşılıyor. sonu belli olan şey izlenmez, heyecan uyandırmaz. sonu bellidir zaten.. ama beşiktaşta her zaman bir acaba vardır. iyi ki de vardır..

bu takıma her zaman inancım oldu ve her zamanda olacaktır. çok söylenen bir söz vardır 'sevinmek için sevmedik' benim için bu söz beşiktaş için cuk diye oturuyor hayatıma. ben orada yürekleriyle oynayan onbir tane adam görüyorsam benim için olay bitmiştir. bana göğsümü gere gere beşiktaşlıyım dedirttiği için bu takıma teşekkür ediyorum. beni beşiktaş'lı yaptığı için babama teşekkür ediyorum.

son olarak söylemek istediğim beşiktaş' ın olduğu her yerde bir ''acaba'' vardır...