bugün

idris i bitlisi

bugün güneydoğu ve doğu anadoluda sünni kürt nüfusun varlığının sebebi olan türk düşmanı iblis...

bölgede hüküm süren akkoyunlu ve safevilerin türk dilinin yöreye hakim olmasından rahatsızlık duyan kürt mollası idris bitlisi; osmanlılar ile işbirliği yaparak türkmenler'den intikam alır.

yavuz selim’e kadar doğu anadolu’da türkmen hakimiyeti vardır. yavuz ise, şafi mezhebinden nakşibendi tarikatından kürt mollası şeyh idris-i bitlisi’nin önerisi ve planlamasıyla doğu ve güney anadolu’da türkmenler katledilmişler, kurtulanlar ise azerbaycan’a kaçmışlardır. türkmenlerin hakim oldukları idari beylikler ve toprakları, yavuz’un imzaladığı boş fermanları, idris-i bitlisi doldurarak kürt aşiret reisine ve ağalarına vermiştir. böylelikle bugünkü doğudaki feodalizmin temelleri atılmıştır.

idrîs-i bitlîsi "selim şah-name" adlı eserinde; başta diyarbekir olmak üzere kürtistan memleketinde "kürt beyleri ve kürt taifesinin mülk, millet, mezhep ve irsi bağlarının" nasıl güçlendirdiğini anlatırken, şehir ve yöre adlarını tek tek vererek kızılbaş türkmenleri de nasıl katlettiklerini "allah’ın ve padişah’ın yanında olan bir molla olarak" zevkle ve kana susamış bir vampir edasıyla anlatmaktadır.
kürtler "dirlik ve birliklerini" idrîs-i bitlîsi’ye borçluyken, türkler ise, yavuz selim ile drîs-i bitlîsi’nin yaptıklarını lanetle anmaya devam edeceklerdir.

büyük bir türk katili olan idrîs-i bitlisi’nin bütün eserlerini türkmen tarihi açısından “türklük bilincine sahib bir tarihcimiz” tarafından incelenip gerçek anlamda “anadolu türk tarihi”nin bir kesitini ayakları üstüne oturtulması gereklidir.
yunan mezalimini ağızlarında sakız eden bazı “türk milliyetçi yazarları” yavuz ve idris-i bitlisi’nin türk katliamlarını görmezlikten gelmektedirler.

yavuz dönemimde osmanlı yönetiminde görev alan idris bitlisi ve bıyıklı mehmet paşa ile kürt aşiret ağaları’nın durumları için; bugün kürt gruplarından komkar belgeli olarak şöyle demektedir ki çok ilginçtir:

“1535'ler de böyle bir icazet vererek, beylik topraklarının bölünmesini kolaylaştırmıştır. kanuni sultan süleyman fermannamesinde aynen şöyle diyor: -bey öldüğünde, eyaleti kaldırmayıp bütün hududu ile mülkname'yi humayun uyarınca oğlu bir ise, o'na kalacak, eğer müteadit ise, istekleri üzerine kale ve yerleri, aralarında paylaşacaklardır. uzlaşmazlarsa, kürdistan beyleri nasıl münasip görürlerse öyle yapacaklar ve mülkiyet yoluyla bunlara ebediyete kadar ila ebeddevran mutaarrıf olacaklardır. eğer bey, varissiz, akrabasız ölmüş ise, o zaman eyaleti, hariçten ve yabancılardan hiç kimseye verilmiyecek, kürdistan beyleri ile görüşülüp ve ittifak edilip, onlar bölgenin beylerinden veya beyzadelerinden her kimi uygun görürlerse, ona tevcih edilecektir. (hükmi şerif, topkapı sarayı müzesi arşivi, e. 11960 sayı-istanbul)

kürt-osmanlı andlaşması'nın mimarı mevlana idris'tir. bu anlaşmayı kabul eden ve gerekli bulan yavuz sultan selim'dir. sultan selim, mevlana idris'e; -git kürdistan beylerini ve emirlerini topla, kendi aralarında bir beylerbeyi seçsinler demişti.
mevlana idris ise, kürt beylerini çok iyi tanıdığı için kestirmeden bir beylerbeyi sultan'dan istemiş ve bıyıklı mehmet paşa'yı tavsiye ederek bu işi noktalamış idi.

diyarbakırlı bir kürt olan bıyıklı mehmed paşa'da çok erken gitti ve bundan sonra kürdistan eyaleti başkenti'ne mekadonlu komutanlar gelmeye başladı. kanuni sultan süleyman, bilerek veya bilmiyerek 1533-34'lerde, bitlis'i şeref han'dan alıp, bir fermanla ulame tekelu'ya veriyor. direnen bitlis beyi'nin üstüne, diyarbekir beylerbeyi ve kuvvetleri ile bütün kürdistan beylerinin kuvvetlerini de katıyor ve ulame'yi başkomutan olarak atıyor.
aynı sultan, 1535'ler de bağdat seferini yaptıktan sonra kürtleri tanımaya başlıyor veya bunlarsız bir şey yapamıyacağını anlayarak, babasının amasya'da imzaladığı anlaşmaya yukarda verdiğim arşiv numaralı hükm-i şerif-i yayınlıyor. neticeye baktığımızda, kürdistan hükümdarları, çoğunlukla topraklarını bölmemiş ve statülerini 1850'lere kadar getirmişlerdir.”

aynı gurubun siyasi örgütünün başı alevi kökenli kemal burkay ve munzur çem gibileri; bu iki osmanlı kürtünün, alevileri katletmesini görmezlikten gelerek, alevi tarihini yok sayarak “öteki tarih” dedikleri uydurma bir “kürt tarihi” yaratmaya çalışıyorlar. tunceli ovacık’ta “üçlü kürt ittifakı” olan: bıyıklı mehmet paşa, idris bitlisi ve palu beyi cemşid'in; on binlerce kızılbaşı kesmesine; aynı bölgenin adamları kürtlük ideolojileri adına ses çıkarmamaktadırlar.

yavuz selim’in önce erzincan valiliğine atadığı, sonradan da bütün doğu ve güney doğuya bakmak kaydı ile diyarbakır eyaletine getirdiği dıyarbakırlı kürt bıyıklı mehmet paşa ve danışmanı bitlisli molla idris, bütün bölgeyi türkler’den temizlerler ve yüz bin kızılbaş türk’ü katlederler.
bölgeden kaçamayan türkler de kendilerini kürt olduklarını söyleyerek kalırlar,(bu gün güneydoğuda varlığını sürdüren karakeçili aşireti kayı boyunu oluşturan 5 aşiretten biri olmasına rağmen kürtleşmiş ve kendini kürt olarak tanımlar olmuştur.) baskılar sonucu da gerçekten kürtleşirler.

doğu sınırlarını türklere kapatan yavuz; korumalığını da kürt aşiretlerine bırakır. 1517’de yavuz selim’in mısır’ı alması ve 74.ncü islâm halifesi olması ile sünnilik resmi ideoloji haline gelir ve islâmi devlet kimliği oluşur.
bu tarihten sonra araplar, osmanlı devleti’nin yaşamı boyunca diğer halklardan üstün ve gözde konumlarına devam ederler. türk ulusal kimliği, bozkırdaki türkmenlerde yaşar ve ozanları türkçe’yi geliştirir. osmanlı sarayı ise giderek soysuzlaşır ve yapay “osmanlıca” denen yazı dili hakim olur.
bu nedenle prof.dr. faruk sümer, safaviler için, "osmanlılar’dan daha fazla türktür" demektedir.

kanuni sultan süleyman dönemi osmanlı imparatorluğu’nun zirvede olduğu bir zamandır. ama türkler açısından bir şey değişmez.
yine bu dönemde zülüm, şiddet ve katliamlar devam eder. kürt kökenli ebussuud efendi’nin şeyhülislâm olmasıyla ve 30 yılda verdiği fetvalarla “osmanlı toplum yaşamını” belirler ve kızılbaş türkmen katliamı, “sünni şeriatı”na göre meşruluk kazandırır.
yedi kızılbaş öldürene “cennetin anahtarı” verilir.
bugün sünni din adamları tarafından huşu ile anılarak “evliya mertebesi”ne çıkarılan ebussuud efendi, türk katliamcısı, yobaz, lanet okunacak bir zalim ve cellattan bir kişiden başka birşey değildir.

hırvat kökenli ve nakşibendi tarikatından kuyucu murat paşa sadrazam olduktan hemen sonra anadolu’da geniş çaplı alevi katliamı harekatı başlatır.
155 bin alevi türkmeni diri diri kazdırdığı kuyulara gömdürür. aman dileyen insanlara kuyucu murat paşa’nın yanıtı; “vurun şu pis türkün başını” olmuştur.
cellatların bile öldürmeye kıyamadığı çocuğu atından inerek öldüren kuyucu murat paşa üç yıl terör estirir.

köprülü mehmet paşa (1656-1661) celali ayaklanmaları bastırmak ve eşkıya tedibi adı altında, anadolu türkmenlerini kırımdan geçirmiş sağ kalanlara da zülüm yapmıştır. osmanlı vak’a-nüvisleri naima ve hoca sadettin efendi gibileri; kitaplarında katliamları ballandıra ballandıra anlatmaktalar ve türkler için; “nadan” yani “kaba türk, idraksiz türk, hilekâr türk” (bkz: etrak ı b idrak) ifadesini kullanmaktadır.
başka kitaplarda ise; "türk iti şehre gelince farisice ürür" yazmaktadır.
osmanlının ünlü şairi nef’i ise “tanrı türk e irfan çeşmesini yasaklamıştır"

” demektedir. divan-ı hümayun yazarlarından hafız ahmet çelebi 1499 yılında yazdığı şiirinde türk'e ve türklüğe şu şekilde saldırmaktan geri kalmamıştır;

--spoiler--
sakın türk’ü insan sanma
bin an bile olsa türk’le birlikte olma
türk eline şeker alsa o şeker zehir olur.
türk’ün başını kesenken sakın gam yeme
baban da olsa türk’ü öldür.
--spoiler--