evlat sevgisi

aklımın almadığı, sanırım evlat sahibi olmadan anlayamacağım sevgi türü.

22 yaşına gelmişim, hala bi yerim çizilse, bi yerim kesilse, babamın yüzündeki o telaşı görüyorum. bazen şımarıyorum; "beni neden bu kadar çok seviyosun baba?" diye soruyorum. gülümsüyor. "senin için canımı veririm ben" diyor. konu kapanıyor sonra.

çok seviyorum. ama sanırım o beni daha çok seviyor. eziliyorum bu büyük sevginin altında.